فلورانس یک از شهر های تاریخی ایتالیا می باشد و این شهر که در فاصله 235 کیلومتری شمال غربی رم واقع شده است ، توسط تپه هایی احاطه شده است که با ویلاها و مزارع ، تاکستان ها و باغ ها پوشانده شده است. فلورانس به عنوان مستعمره نظامی رم در حدود قرن 1 قبل از میلاد تاسیس شد و در طول تاریخ طولانی آن، محل دوک توسکانی و پایتخت (70-1865- 1865) ایتالیا بوده است. در طول قرن 14-16 فلورانس در تجارت و امور مالی ، یادگیری و به ویژه هنرها برتری یافت. شکوه کنونی فلورانس عمدتا حاصل گذشته آن است.در واقع، مرکز تاریخی آن در سال 1982 در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شد. بناهایی که در آن آثار هنری فراوان هستند. افراد نابغه فلورانس توسط افراد دارای ثروت بالا حمایت می شدند و از از مشهورترین غول های فرهنگی شهر می توان به لئوناردو داوینچی ، میکل آنژ ، دانته ، ماکیاولی ، گالیله ، و مشهورترین فرمانروای آن ، نسل های خانواده مدیچی اشاره کرد. دانشمندان هنوز هم شگفت زده اند که این شهر کوچک بدون قدرت سیاسی یا نظامی زیاد ، در ایتالیا ، اروپا و فراتر از آن به موقعیتی بسیار تأثیرگذار رسیده است. زبان عامیانه مردم فلورانس زبان ایتالیایی شد و سکه محلی ، فلورین ، یک استاندارد پولی جهانی شد و مردم فلورانس نویسندگان ، نقاشان ، معماران و صنعتگران دوره ای را که به رنسانس معروف است آغاز کردند. این شهر در عصر مدرن به عنوان یک نیروی مهم فرهنگی ، اقتصادی ، سیاسی و هنری باقی مانده است و روندهای مدیریت سیاسی (به ویژه در زمان شهردار جورجیو لا پیرا در دهه 1950 و اوایل دهه 60) و حتی نوآوری فرهنگی را تعیین کرده است. ایستگاه قطار تحت نظر جیووانی میشلوچی ، ورزشگاه فوتبال آن توسط پیر لوئیجی نروی و جنبش طراحی رادیکال که در دهه های 1960 و 70 فعال بود طراحی شد. منطقه پیرامون شهر دارای اقتصادی مدرن و پویا است که بر اساس تولیدات کوچک صنعتی بنا شده است. این شهر خود به مراتب بیشتر به گردشگری وابسته است ، اگرچه بخش های جدیدتری مانند فناوری اطلاعات را نیز توسعه داده است. نقش کلیدی لورانس به عنوان یک مرکز بازار با موقعیت آن در پیوند خطوط حمل و نقل شمال و جنوب ایتالیا تقویت می شود.

چشم انداز شهر فلورانس

فلورانس برای کنترل تنها گذرگاه شمالی-جنوبی رودخانه آرنواز سه گذرگاه آپنین تأسیس شد: یکی به فائنزا و دو به بولونیا. دو جریان Mugnone و Affrico ، از طریق شهر به پایین می آیند تا به آرنو برسند. آفریکو ، نه چندان دور از منبع خود در آپنین ، معمولاً در میان بسترهای وسیع ماسه ای بسیار دورتر از اسکله ها قرار دارد ، اما گاهی اوقات بالا می آید و به یک جریان قوی تبدیل می شود و شهر را با سیلاب ویران می کند. این رودخانه علاوه بر تامین آب شهر شستشو ، پر کردن و رنگ آمیزی پارچه ها را امکان پذیر کرده و در نتیجه توسعه یک صنعت بزرگ را در پی داشته است.
موقعیت فلورانس به عنوان چهارراه اصلی بین بولونیا و روم این شهر را در برابر حملات آسیب پذیر کرد و تپه های موجود در این فضا تا حدودی باعث محافظت می شدند اما شهروندان با این وجود احساس کردند که مجبورند دیوارهای تحمیلی را در دوره 1285-1340 نصب کنند. اگرچه دیوارها در طول توسعه شهری در دهه 1860 تا حد زیادی خراب شدند. فراتر از مرکز تاریخی فلورانس ، این شهر در قرن بیستم گسترش یافت تا موج مهاجرت را در خود جای دهد. پروژه های مسکونی بزرگی مانند پروژه های ایزولوتو (1954–55) ساخته شد. این مناطق حاشیه ای بر مرکز شهر تسلط یافتند و نوعی "سیستم شهری باز" و یک منطقه صنعتی وسیع و موفق ایجاد کردند که از شمال غربی تا پراتو و جنوب شرقی تا آریزو ادامه داشت.

آب و هوای فلورانس

موقعیت فلورانس در قسمت کوچکی که توسط تپه ها احاطه شده است ، عاملی تعیین کننده برای تغییر آب و هوا است. تابستانها بسیار گرم و مرطوب و زمستانها سرد و مرطوب است. میانگین دمای ماهانه در ماه های جولای و آگوست حدود 73 تا 75 درجه فارنهایت (23 تا 24 درجه سانتی گراد) است ، با متوسط متوسط روز حدود 95 درجه فارنهایت (35 درجه سانتی گراد). میانگین دمای ماهانه ماه ژانویه 41 درجه فارنهایت (5 درجه سانتی گراد) است. زمستان ها کوتاه مدت هستند و عموماً در اواسط ماه مارس به پایان می رسند و باران را بیشتر از برف می آورند. بارشهای سرد و ناخوشایند می تواند تا ماه آوریل ادامه داشته باشد ، که این مساله باعث ناراحتی بسیاری از گردشگران عید پاک می شود.لذت بخش ترین فصل هایی که می توانید از فلورانس دیدن کنید اواخر بهار و پاییز است ، زمانی که آسمان به طاق لاجوردی تبدیل می شود و خورشید در آسمان می تابد و گرمای دلچسبی را ایجاد می کند.

طرح شهر فلورانس

شکل گیری بیشتر شهر فلورانس مربوط به دوران نوپای رنسانس بود برج Palazzo Vecchio در سال 1299 ایجاد شد و این محل امروزه به عنوان تالار شهر فلورانس عمل می کند. این ساختمان که همیشه مرکز غرور و قدرت محلی بود ، با آثار اصلی مجسمه فلورانس تزئین شده بودو از مهمترین آنها مجسمه بلند دیوید میکل آنژ بود (که امروزه با نسخه اصلی در Galleria dell’Accademia جایگزین شده است).
همچنین در چارچوب پیازادلا سیگنوریا زیبا قرار دارد که در اواخر قرن 14 ساخته شده است وامروزه به عنوان یک موزه در فضای باز برای آثار هنری مجسمه سازی وجود دارد. از پشت ایوان و از جناح پالازو ، بالهای دوقلو بلند و ستون دار ساختمان Uffizi ، تا آرنو امتداد دارد. بنایی زیبا که توسط جورجیو واساری طراحی شده است و ، در سال 1560 برای اداره دفاتر بزرگ دوک ساخته شد.
در سال 1574 دوک بزرگ فرانچسکو اول دستور داد گنجینه های هنری مدیچی به نمایش درآید. مجموعه Uffizi ، یکی از گرانبها ترین ها در جهان ، نمونه هایی از نقاشی از قرن سیزدهم تا قرن 18 را ارائه می دهد و شامل اکثر اسامی مهم هنر فلورانس است. دومین ویژگی بارز از چشم انداز فلورانس گنبد کلیسای جامع سانتا ماریا دل فیور است. خود ساختمان ، واقع در شمال Piazza della Signoria ، توسط مجسمه ساز Arnolfo di Cambio در 1296 آغاز شد و تعداد زیادی از هنرمندان محلی در طول
قرن به کار بر روی آن ادامه دادند. نقاش جیوتو ناقوس برج (کامپانیل) را در سال 1334 طراحی کرد. با این حال ، گنبد عظیم هشت ضلعی (1420–36) که بر کلیسا و شهر تسلط دارد ، دستاورد افتخارآمیز فیلیپو برونلسکی ، معمار و مجسمه ساز بود. روبروی این مکان کلیسای جامع Baptistery قرار دارد واین بنا متعلق به قرن یازدهم می باشد. در اطراف محیط تاریخی فلورانس کلیساهای بزرگی قرار دارند: سانتا ماریا نوولا (آغاز 1279) از دومینیکن ؛ سانتا کروچه (آغاز 1294) از فرانسیسکن ها.تزیینات هر یک از این کلیساها خود یادگار هنر رنسانس است. فضای داخلی سانتا ماریا نوولا شامل کلیسای کوچک اسپانیایی ، با نقاشی های دیواری توسط آندریا دا فیرنزه است. خانه سبز ، با نقاشی های دیواری توسط پائولو اوچلو ؛ کلیسای کوچک Strozzi ، با نقاشی های دیواری توسط فیلیپینو لیپی ؛ و Cappella Maggiore ، با نقاشی های دیواری توسط Domenico Ghirlandaio زیباسازی شده است.نمای سانتا ماریا نوولا (1456-70) با با طراحی لئون باتیستا آلبرتی تکمیل شد.
در داخل سانتا کروچه ، چرخه های اصلی نقاشی دیواری مشهورترین نقاش اولیه فلورانس ، جیوتو ، یافت می شود. حامیان این کلیسا از ثروتمندترین خانواده های فلورانس بوده اند. سانتا کروچه نیز دارای اهمیت تاریخی است ، زیرا به نوعی حاوی مقبره دانشمندان ، نویسندگان ، هنرمندان و میهن پرستان معروف فلورانس شد. در آن سوی آرنو کلیسای کارملی سانتا ماریا دل کارمین قرار دارد که در کلیسای برانچیچی برخی از قوی ترین نقاشی های دیواری قرن 15 توسط ماساکو و ماسولینو (حدود 1425–27) نمایش داده می شود. نقاشی های دیواری به شکوه قبلی خود بازگردانده شده اند و رنگ ها و جزئیاتی را که مدت ها مبهم بودند به نمایش می گذارد.
بین پیازا دلا سیگنوریا و کلیسای جامع یک ساختمان قابل توجه به نام اورسانمیچله قرار دارد.در سال 1290،آرنلفو یک حیاط برای بازار گندم ساخت ، اما با آتش سوزی از بین رفت و یک حیاط بزرگتر در سال 1377 ساخته شد و سپس محصور شد تا در سال 1380 یک کلیسا تشکیل شود. شهرت اصلی آن از تزئینات اولیه قرن پانزدهم آن است که توسط اصناف اصلی فلورانس اهدا شده است. به هر صنف یکی از خیمه های بیرونی اورسانمیچل اختصاص داده شد و انتظار می رفت مجسمه ای برای آن سفارش داده شود. بهترین آثار تولید شده شامل برنزهای سنت جان تعمید دهنده (قدیس حامی شهر و صنف قدرتمند کالیمالا)، بانکداران و معامله گران بین المللی پارچه توسط Ghiberti، و سنگ مرمر سنت مارک و سنت جورج اثر دوناتلو می باشند. در شمال کلیسای جامع ، استان حاکمان نهایی فلورانس ، مدیچی ، خانواده ای از بانکداران قرار داشت.
در میدان پشت خانه مدیچی، کلیسای آگوستینی سن لورنزو قرار دارد ، که برونلسکی بر اساس مطالعات خود در مورد کلیساهای اولیه مسیحی در رم (1421) آن را براساس یک طرح رنسانس هندسی بسیار ساده طراحی کرد. میکل آنژ همچنین کتابخانه لورنتین را در کنار سان لورنزو طراحی کرد تا کتابخانه بزرگی را که توسط خانواده مدیچی جمع آوری شده بود ، در خود جای دهد. در نزدیکی این کلیسا کاخ مدیچی واقع شده است که توسط معمار میکلوزو در سال 1444 ساخته شده است.
بزرگترین کاخ در فلورانس قصر استروزی است که در سال 1489 برای یکی از بزرگترین و ثروتمندترین خانواده های شهر (که البته توسط مدیچی ها از نظر سیاسی تحت الشعاع قرار گرفته بود) ساخته شد و مقیاس عظیم آن از کاخ مدیچی فراتر رفته است.در جنوب آرنو کاخ پیتی قرار دارد که این ساختار عظیم برای دوک بزرگ کوزیمو توسط مجسمه ساز Bartolommeo Ammannati ایجاد شده است. تپه های پشت این کاخ عظیم به باغهای باشکوه تبدیل شدند ، باغهای بوبولی ، پر از چشمه ها ، مجسمه ها و آمفی تئاتر است و در آنجا اپرا و کنسرت هایی برای حکام مدیچی به عنوان حاکمان مطلق شهر اجرا می شد. امانتاتی همچنین پل ارتباطی با کاخ را طراحی کرد.

مردم فلورانس

دانته ، بزرگترین شاعر فلورانس ، مردم شهر خود را به شدت تندخو ، حسود و مغرور توصیف کرد .فلورانس ها در دفاع از خود در برابر جریان گسترده گردشگران ، که چندین میلیون نفر از آنها بخشهای تاریخی فلورانس را احاطه کرده اند ، محفوظ هستند.جمعیت این شهر در طول قرن بیستم به میزان قابل توجهی افزایش یافت. مهاجران قبل از دهه 1970 عمدتا از مناطق توسکانی و از جنوب ایتالیا بودند. بسیاری از مهاجران چینی در واقع زودتر وارد فلورانس شده بودند و از اواسط دهه 1970 شهر و مناطق اطراف آن افراد دیگری را از خارج از ایتالیا جذب کرده بودند که در اقتصاد خدمات مرتبط با گردشگران این منطقه کار می کردند. این مهاجران شروع به تغییر ترکیب فرهنگی شهر کرده اند. در واقع برخی از انفجارهای خصومت نژادی در ایتالیا در فلورانس در اوایل دهه 1990 رخ داد ، زمانی که محلی های ایتالیایی به حملات علیه فروشندگان خیابانی مهاجر حمله کردند ، که منجر به بحث ملی در مورد مهاجرت شد.

اقتصاد،صنعت ، تجارت و خدمات در فلورانس

هزاران نفر از مردم فلورانس در حومه صنعتی کار می کنند و در آنجا به تولید مبلمان ، محصولات لاستیکی ، مواد شیمیایی و غذا مشغول هستند، با این وجود این شهر در درجه اول از گردشگری و پولی که توسط دانشجویان خارجی (عمدتا آمریکایی) آورده شده خود را تامین می کند. صنایع دستی سنتی،ظروف شیشه ای و سرامیک ، آهن فرفورژه ، چرم ، اجناس فلزات گرانبها ، تولیدات هنری و موارد مشابه هنوز هم در کنار تولید پوشاک و کفش های شیک دارای اهمیت هستند. شرکت های مطرح مد و فشن که در این شهر فعالیت می کنند عبارتند از گوچی و فرگامو.
فلورانس میزبان نمایشگاه های متعددی در طول سال است ، از جمله نمایشگاه بین المللی عتیقه جات ، نمایش های بین المللی مد و نمایشگاه های بیشمار صنعتگران. فلورانس برای مدتی طولانی پس از جنگ جهانی دوم ، پایتخت مد ایتالیا بود و سالانه نمایش خود را در کاخ پیتی برگزار می کرد و در دهه 1970 میلان ، شروع به تسلط بر بخش مد کرد. علایق تجاری و فرهنگی با ارائه جشنواره های موسیقی ، اپرا و هنرهای تجسمی در شهر ترکیب می شود. به طور خاص ، جشنواره سالانه Maggio Musicale بازدیدکنندگان را از نقاط بسیار دور شهر جذب می کند. جشنواره های سنتی از جذابیت خاصی برخوردار هستند و در میان مشهورترین آنها جشن هایی به افتخار قدیس حامی شهر ، سنت جان تعمید دهنده نیز وجود دارد. بازدیدکنندگان می توانند آتش بازی را
در 24 ژوئن (روز سنت جان) تماشا کنند یا در "بازی فوتبال" که با لباس های قرن 16 در باغهای بوبولی در هفته سنت جان اجرا شده است ، شرکت کنند. صنایع دستی در سراسر شهر فروخته می شود ، اما چندین بازار سنتی هنوز وجود دارد و فروشندگان اقلام مختلف هنری و پوشاک و.. را در غرفه های مختلف برای فروش می گذارند و همچنین طلافروشان ، نقره سازان و جواهرسازان روی پل Ponte Vecchio ، یکی از معروف ترین پل های جهان و نماد فلورانس متمرکز شده اند. صنعتگرانی که طلا، نقره، جواهرات ، نی ، اینتارسیا (طرح های منبت کاری شده چوبی) ، کالاهای چرمی، شیشه، سفالگری و گلدوزی را مد می کنند از فشارهای ناشی از زندگی اقتصادی مدرن شکایت می کنند. این شهر در حال حاضر بخشی از یک منطقه صنعتی بزرگ است که از شمال غربی به پراتو و پیستویا می رسد و با مشاغل کوچک و تولیدات صادراتی با کیفیت ، با مناطق مشابه در امیلیا رومانیا و ونتو در اشتغال و سود رقابت می کرد.صدها هزار نفر از سهامداران سابق مناطق روستایی توسکانی در یک نسل به عنوان تاجر کوچک درآمدند و از آسیب سریع صنعتی شدن اجتناب کردند اما با این حال محیط زیست این منطقه آسیب دید و حومه زیبای توسکانی به آرامی شهری شد و تردد وسایل نقلیه موتوری، منطقه را در بر گرفت.

سیستم حمل و نقل در فلورانس

در منطقه مرکزی فلورانس یک جفت کفش محکم و با کیفیت برای حمل و نقل بهترین وسیله است ، به ویژه از آنجا که بخش تاریخی به روی وسایل نقلیه موتوری بسته شده است. اتوبوس ها و تاکسی ها و دوچرخه های اجاره ای نیز در دسترس هستند و بزرگراه اصلی ، Autostrada del Sole ، از غرب و جنوب شهر می گذرد. از آنجا که فلورانس در خط اصلی قطار شمال به جنوب کشور قرار دارد ، اتصالات ریلی بسیار قابل اعتماد و کارآمد هستند. یورواستار فلورانس را در کمتر از سه ساعت با میلان و در کمتر از دو ساعت با رم متصل می کند. علاوه بر این فلورانس دارای فرودگاه مخصوص خود، Amerigo Vespucci Peretola است، که تنها 3 مایل (5 کیلومتر) از مرکز شهر فاصله دارد.

زندگی فرهنگی مردم در فلورانس

فلورانس دارای موزه های متعددی است که بیشتر به نقاشی و مجسمه سازی اختصاص دارد. کتابخانه مرکزی ملی ایتالیایک نسخه از هر کتاب منتر شده در این کشور را دریافت می کند.و در حال حاضر میلیونها نسخه خطی ، نامه و کتاب ، از جمله بسیاری از نسخه های نادر ، در آن نگهداری می شود. کتابخانه های ریکاردیانا و مورنیانا که در مجاورت کاخ مدیچی قرار گرفته اند دارای کاملترین مجموعه از آثار خطی ارزشمند مربوط به تاریخ توسکانی هستند.
Vieusseux یک کتابخانه علمی و ادبی است که در سال 1819 توسط Jean-Baptiste Vieusseux تأسیس شد ، که شخصیت اصلی گروهی بود که شامل شخصیت های برجسته ادبی ایتالیا در آن زمان بود. لورنزو مدیچی دانشگاه فلورانس را که در سال 1321 تاسیس شده بود به پیزا در سال 1473 منتقل کرد. آکادمی کروسکا در سال 1582 برای تهیه یک فرهنگ لغت ایتالیایی تاسیس شد و از دیگر موسسات تخصصی در ایتالیا می توان به رصدخانه، آکادمی های هنرهای زیبا ، علوم ، اقتصاد کشاورزی ؛ و موسسات مطالعات ایتالیایی و تاریخ هنر و اشاره کرد. همچنین انجمن دانته ایتالیایی، انجمن گیاه شناسی ایتالیا و انجمن مطالعات جغرافیایی در فلورانس هستند.تعداد فزاینده ای از کشورها و دانشگاههای خارجی، موسسات تحصیلی خود را در فلورانس و حومه آن نگهداری می کنند و بسیاری از مورخان و نویسندگان را به خود جذب می کنند.
کشورهای عضو جوامع اروپایی موسسه مربوط به دانشگاه اروپایی را در سال 1972 تأسیس کردند. این موسسه در شمال شرقی فلورانس ، در شهرهای تپه ای سان دومینیکو و فیزول واقع شده است و در ساختمان های تاریخی ساخته شده توسط دولت ایتالیا ،از جمله ویلا شیفانویا ، کنونتو دی سان دومینیکو و بادیا فیسولانا قرار دارد. مرکز مطالعات رنسانس ایتالیایی دانشگاه هاروارد به وصیت برنارد برسون مورخ هنر در کاخ مجلل تاتی واقع شده است.فلورانس همیشه دارای نخبگان روشنفکری ست که باهر شهری در ایتالیا رقابت می کند. در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم ، مورخان پاسکواله ویلاری و گائتانو سالومینی در دانشگاه فلورانس تدریس کردند. سالومینی بعدها به دلیل خشونت فاشیستی به طور کلی از ایتالیا مجبور به ترک شد. جیوانی جنتیل، مهمترین روشنفکر و نظریه پرداز فاشیسم ، در فلورانس مستقر بود و در جریان جنگ جهانی دوم توسط پارتیزانهای کمونیست در آنجا کشته شد. پس از جنگ ، روشنفکرانی از قبیل محقق
حقوقی پیرو کالاماندری ، مورخ ادبیات جانفرانکو کانتینی ، و مورخ اجتماعی کمونیست ارنستو راگیونیری ، همه و همچنین داستان نویسانی مانند واسکو پراتولینی در شهر کار کردند. طبیعت جهان وطنی این شهر همیشه محیط فرهنگی متفاوتی با دیگر شهرهای بسته تر ایتالیا ایجاد کرده است. موسسه های تحقیقاتی مختلف و دانشکده های متصل به دانشگاه فلورانس از مهمترین موسسات در ایتالیا هستند.
افتخار بسیاری از فلورانس ها تیم فوتبال شهر فیورنتینا یا "لا ویولا" است و این باشگاه تنها در دو مورد (در 1956 و 1969) قهرمان ایتالیا شده است ، اما همچنان از طرفداران خود حمایت متعصبانه می کند. هنگامی که روبرتو باجو در سال 1990 به یوونتوس تورین فروخته شد ، طرفداران فیورنتینا باعث شورش هایی شدند که شهر را فلج کرد. این ورزشگاه که در ابتدا توسط معمار مدرنیست پیر لوئیجی نروی طراحی شد، به مقام بنای ملی رسیده است و همچنین این محل برای جام جهانی 1990 بازسازی شد و به Artemio Franchi یا به سادگی ورزشگاه Franchi تغییر نام داد.

دوره اولیه تاریخ فلورانس

فلورنتیا ("شهر شکوفا") در سال 59 پیش از میلاد به عنوان مستعمره سربازان ارتش روم تاسیس شد و به عنوان یک شهر در زیر تپه شهر اتروسک فائوسول قرار گرفت. خیابانهای آن الگویی از بلوک های مستطیل شکل ، با یک تالار مرکزی ، یک معبد، یک آمفی تئاتر و حمام عمومی تشکیل می شدند. در قرن سوم میلادی فلورانس مرکز استان امپراتوری روم و مرکز تجاری بود. در اوایل قرون وسطی ، فلورانس عمدتا توسط بیگانگان اشغال شد: ابتدا توسط استروگوت ها در قرن 5 ، سپس توسط بیزانسی ها در قرن ششم ، و سرانجام توسط لانگوباردز یا لومباردها.
از اواخر قرن دهم به بعد ، فلورانس پیشرفت کرد و تحت حکومت کنتس ماتیلدا از توسکانی (1069-1115) ، این شهر به شهر اصلی توسکانی تبدیل شد. در سال 1293 فلورانس قانونی به نام احکام عدالت را تصویب کرد که بر اساس آن اشراف و کارگران از قدرت سیاسی منع شده بودند. همچنین تغییرات مکرر در این قانون برای اطمینان از اینکه هیچ گروه یا فردی نمی تواند کنترل دولت را به دست آورد ، پیش بینی شده است. بنابراین ، نه نفر از مقامات اصلی که نهاد دولتی را تشکیل می دادند ، هر کدام فقط برای دو ماه انتخاب شدند. در طول قرن های 12 و 13 قدرت اقتصادی و سیاسی شهر به طور پیوسته افزایش یافت و همچنین ظهور صنعت پارچه فلورانس و بانکداری باعث ایجاد سرمایه در این شهر شد.
فلورانس با ایجاد تعادل بین خانواده های بازرگان پیشرو خود ، در حال حاضر توسط اصناف خود اداره می شود ، که به هفت صنف اصلی و تعدادی از صنف های جزئی تقسیم شده است. درست قبل از اواسط قرن چهاردهم ، فلورانس به کلان شهری با حدود 90 هزار نفر تبدیل شده بود که آن را به یکی از شهرهای بزرگ اروپا (در کنار پاریس ، ونیز ، میلان و ناپل) تبدیل کرد.
با این حال ، در تابستان 1348 مرگ سیاه رخ داد و جمعیت را به نصف کاهش داد. قحطی و حملات مجدد طاعون در قرن چهاردهم ادامه داشت و باعث ایجاد ناآرامی در میان جمعیت این شهر شد. اقتصاد شهر افسرده باقی ماند و رقابت شهرهای مجاور ، ابتدا میلان و سپس ناپل ،تهدیدهای رفاه فلورانس را در اوایل قرن پانزدهم تشدید کرد. یکی از معدود موفقیت ها فتح پیزا در سال 1406 بود که فلورانس را تا حدی در دفاع از خود در کنار ونیز ، میلان و ناپل به یک قدرت اصلی منطقه ای تبدیل کرد. در این دوره از ناملایمات ، قدرت اصناف و تسلط آنها بر شهر در حال کاهش بود در نتیجه ، تجار و بانکداران موفق ، عمدتا مدیچی و جیووانی روسلای در قرن پانزدهم ، توانستند سیاست و فرهنگ مدنی را حمایت کنند.

از مدیچی تا اتحاد

کوزیمو مدیچی (کوزیمو بزرگ) پس از بازگشت در سال 1434 از یک سال تبعید ، در فلورانس به عنوان شهروند اصلی در فلورانس شناخته شد. او به دلیل دارا بودن ثروت زیاد (نتیجه بزرگترین شبکه بانکی در اروپا) و شبکه گسترده تعهدات حمایتی به این موقعیت دست یافت. در حالی که او هرگز مسئولیت دولتی را قبول نکرد ، جناح او بر شهر تسلط داشت. او زندگی فاخری داشت و سرمایه گذاری در فرهنگ ، از جمله حمایت هنرمندان و معماران و خرید کتاب و نسخه های خطی ، بیان اساسی شیوه زندگی اشرافی مدیچی بود. در این زمان فلورانس توسط یکی از شاهزاده های مدیچی اداره می شد ، که موقعیت او شبیه به مستبدان در دیگر شهرهای ایتالیا مانند میلان ، فرارا ، مانتوآ و اوربینو بود. در سال 1494 ، اندکی پس از مرگ لورنزو ، ارتشهای فرانسه تحت فرمان پادشاه چارلز هشتم به ایتالیا حمله کردند. آنها توسط حزب مردمی در فلورانس که ( با کمک فرانسه)
موفق به تبعید مدیچی ها و اعلام فلورانس به عنوان جمهوری شد ، علیه مدیچی ها مورد حمایت قرار گرفتند.
با این حال ، نتیجه از دست دادن خودمختاری سیاسی به دلیل درگیری های بزرگتر مبارزات شبه جزیره ایتالیا بود. فلورانس جمهوری خواه به طور خلاصه توسط Girolamo Savonarola رهبری شد که او با جسارت فرهنگ لوکس و شهری پیشینیان خود را محکوم کرد. حکومت سختگیرانه او در سال 1498 به پایان رسید، اما با آن مرحله ای از عظمت فلورانس بسته شد. مدیچی ها در سال 1512 با پیروزی در پشت ارتشهای پاپ و اسپانیا به فلورانس بازگشتند و قدرت را به روشنی و بی رحمانه دوباره به دست آوردند. در سال 1527 ارتش آشوبگر اسپانیایی امپراتور چارلز پنجم بر رم غلبه کرد و جمهوریخواهان دوباره مدیچی ها را از فلورانس اخراج کردند ، اما در سال 1530 هنگامی که پاپ و امپراتور با هم آشتی کردند مجازات شدند. با روی کارآمدن کوزیمو اول به عنوان اشراف و فرمانروایی مطلق در فلورانس ، نشاط سیاسی و فرهنگی شهر تقریباً کمرنگ شده بود ، و باعث شد که یک محقق مدرن از عصر بعدی به عنوان "قرون فراموش شده" یاد کند. پس از حکومت مدیچی، شهر فلورانساز خارج اداره می شد و از اواخر قرن 18 تا اواسط قرن قرن بیستم ، مستعمره بزرگ انگلو آمریکایی بخشی جدایی ناپذیر از صحنه فلورانس بود.

تکامل شهر مدرن

در طول دهه های پس از وحدت ، بسیاری از گذشته فلورانس به طور جدی در معرض خطر قرار گرفت زیرا بحث بزرگی در مورد تجدید شهر احاطه شده بود. بسیاری از بهترین سازه های موجود در آن تغییر کرده یا خراب شده اند ، دیوارهای قرون وسطایی آن تا حد زیادی خراب شده و مرکز قدیمی آن ویران شده و کل مناطق پاکسازی شده و میدان ها و دیگر فضاهای عمومی جایگزین شده اند. فلورانس به عنوان پایتخت ایتالیا در سال 1865 70 شاهد افزایش گسترده جمعیت این شهر بود و این رشد تاقرن بیستم ادامه داشت. فلورانس در مراحل آخر جنگ جهانی دوم توسط ارتش آلمان اشغال شد. هنگام خروج از فلورانس، آلمانی ها تمام پل های سراسر آرنو را منفجر کردند اما از پونته وکیو معروف در امان ماندند و پس از جنگ ، دوباره بحث هایی در مورد بازسازی شهر مطرح شد و در دهه 1950 فلورانس به مناطق پیرامونی خود گسترش یافت. جمعیت فلورانس در دهه 1980 به بیش از 400000 نفر رسید اما پس از مدتی کمی از این سطح پایین آمد. علاوه بر انسان، طبیعت بعضاً دشمن فلورانس بوده است ، عمدتا به شکل سیلاب ها و پل های شهر در قرن دوازدهم و دوباره در سال 1333 تخریب شدند و مخرب ترین حادثه سیل، نوامبر 1966 بود و میراث فرهنگی این شهر در اثر عبور آب در خیابان ها و چرخش به داخل ساختمانها ، رسوبات زباله ، گل و روغن به شدت آسیب دید. در برخی نقاط آب تا ارتفاع 20 فوت بالا رفت و مجسمه ها ، نقاشی ها ، موزاییک ها و نسخه های خطی را در کتابخانه های شهر غوطه ور کرد و ارتشی از متخصصان بین المللی ، با کمک مالی سراسر جهان ، برای نجات گنجینه های آسیب دیده از آب به آنجا آمدند و در نهایت کارهای عمومی بسیاری انجام شد تا اطمینان حاصل شود که این رویداد غم انگیز تکرار نخواهد شد. از اواخر قرن بیستم فلورانس عمدتاً توسط دولتهای چپ میانه اداره می شد که به دلیل غیرت ، صداقت و کارآمدی اصلاح طلبی مشهور بودند. از طریق شهردار محبوب جورجیو لا پیرا ، کاتولیک های چپگرا توانستند شهر را برای چند سال در اواخر دهه 1950 و اوایل دهه 60 اداره کنند.
از آن زمان خرده فرهنگ ها علیرغم فرسایش در جاهای دیگر در ایتالیا، در فلورانس پابرجا ماندند و حزب کمونیست قدیمی ایتالیا (امروزه دموکراتهای چپ) نیز توانسته حضور قدرتمند خود را حفظ کنند. فلورانس با جمعیت زیاد دانشگاهی ، یکی از مراکز شورش های دانشجویی و کارگری در سال 1968 بود. این شهر حتی توانست شورش
قابل توجهی را علیه کلیسای سازمان یافته کاتولیک روم به راه اندازد و توده های عمومی بدون اجازه رسمی در حومه ایزولوتو جشن برگزار می کردند. از دهه 1980 مشکلات اصلی شهر زیست محیطی بود، هجوم عظیم گردشگران شهر را به تمام معنا تهدید می کرد و مرکز شهر شروع به از دست دادن ویژگی های متمایز خودو کارگاه های صنایع دستی کرد. آلودگی به لطف مالکیت انبوه وسایل نقلیه موتوری و موقعیت جغرافیایی عجیب و غریب شهر به سطح بی سابقه ای رسید. سرانجام اقدامات شدیدی در دهه 1980 با بسته شدن مرکز شهر به روی خودروهای شخصی انجام شد.
این سیاست تا حدودی به کاهش فشار بر شهر کمک کرده است ، اما این منطقه هنوز توسط هزاران وسیله نقلیه و اتوبوس خفه شده است و این شهر همچنان یک هجوم مداوم توریستی را متحمل می شود. فلورانس با خطر تبدیل شدن به یک شهر تجاری استانی ، مملو از مغازه های خرده فروشی ، بارهای گران قیمت و موزه های شلوغ مواجه است. به نظر می رسد این شهر مانند ونیز ، عمدتا برای گردشگران و دانشجویان و برای فلورانس هایی که در صنایع مستقیم با آنها ارتباط دارند ، سازماندهی شده است.

دانشگاه فلورانس

دانشگاه فلورانس خود را در بین 10 دانشگاه برتر برای تحصیل در ایتالیا قرار داده است. دانشگاه فلورانس یکی از قدیمی ترین و مشهورترین دانشگاه های ایتالیا است. دانشگاه فلورانس بسیار مشهور است زیرا در بین بهترین دانشگاه های جهان رتبه بالایی دارد. این دانشگاه به خاطر برنامه های زیر مشهور است: «هنر و علوم انسانی» ، «مهندسی و فناوری» ، «علوم زندگی و پزشکی» ، «علوم طبیعی» ، «علوم اجتماعی و مدیریت» ، «فیزیک» ، «شیمی».این دانشگاه از نظر کیفیت آموزش در بین 300 دانشگاه برتر قرار دارد. پذیرش در این دانشگاه بر اساس نتایج امتحانات است. این دانشگاه دارای برنامه های کارشناسی مقرون به صرفه است که کمتر از 2000 دلار در سال هزینه دارد. هزینه تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد در این دانشگاه سالانه حدود 1730 دلار است که دانشجویان می توانند برای کسب اطلاعات بیشتر در این زمینه به وب سایت رسمی دانشگاه مراجعه کنند. دانشگاه فلورانس به عنوان یک دانشگاه بزرگ در نظر گرفته می شود که بیش از 53000 دانشجو در آن آموزش می بینند و شهروند خارجی بودن شما را از فرآیند پذیرش مستثنی نمی کند. خارجی ها حدود 7 درصد از کل دانشجویان را تشکیل می دهند. برای اطمینان از بالا ماندن کیفیت آموزش ، دانشگاه دارای کادر علمی متشکل از بیش از 2900 متخصص است. دانش آموزان ممکن است در برنامه های مختلف تبادل دانشجو شرکت کنند.
این دانشگاه همچنین در شبکه های اجتماعی مانند Twitter ، Youtube ، Facebook ، Linkedin حضور دارد. دانشگاه فلورانس می تواند ریشه های خود را در Studium Generale ، که توسط جمهوری فلورانس در سال 1321 تأسیس شده است ، جستجو کند. در ابتدا ، حقوق مدنی و ادبیات و پزشکی از جمله موضوعاتی بود که دراینجا تدریس می شد و از اساتید معروف مختلف برای تدریس در آنجا دعوت شده بود.

6 جاذبه گردشگری برتر در فلورانس

1. کلیسای جامع سانتا ماریا دل فیوره و میدان دوئومو

پیازا دوومو و گروهی از ساختمانها که مجموعه کلیسای جامع آن را تشکیل می دهند ، برخی از بزرگترین گنجینه هنری ایتالیا را در یک منطقه نسبتاً کوچک جمع آوری می کنند و هنگامی که در غسل تعمید ، برج ناقوس ، کلیسای جامع و موزه آن گشت و گذار می کنید ، تعدادی از شناخته شده ترین شاهکارهای هنر و معماری توسط بزرگترین هنرمندان دوران رنسانس ایتالیارا می توانید مشاهده کنید.

2. Pizzale Michelangiolo

یک مکان یک توقف اجباری برای اتوبوس های گردشگری است و نقطه ای ست که تمام عکس های کارت پستال کلیسای جامع از آن گرفته شده است. در فصول شلوغ گردشگری ، بهترین زمان برای لذت بردن از آن در آرامش نسبی ، اواخر بعد از ظهر یا اوایل شب است. به خصوص هنگام غروب آفتاب بازدید از این منظره بسیار دوست داشتنی است. اگرچه شما می توانید از گنبد کلیسای جامع یک چشم انداز 360 درجه از فلورانس دریافت کنید ، اما تنها از این نقطه می توانید به طور کامل درک کنید که چگونه گنبد برونلسکی بر مرکز شهر تسلط دارد و از هیچ نقطه ی دیگری شما نمی توانید منظره وسیع شهر را به این شکل مشاهده کنید.

3. کاخ و گالری اوفیزی

تعداد کمی می گویند که جایگاه اوفیزی در میان تعداد انگشت شماری از موزه های هنری برتر جهان وجود دارد. مجموعه های موجود در این گالری از نظر تنوع و کیفیت بسیار ساده هستند و حتی اگر هنر علاقه اصلی شما نباشد ، باید نکات برجسته نقاشی ها را در اینجا مشاهده کنید پرا که متوجه می شوید چگونه نقاشان قرن چهاردهم تا شانزدهم فلورانس چهره هنر غربی را تغییر دادند. ساختمان وسیعی که در امتداد رودخانه وجود داشت یکی دیگر از کاخ های مدیچی بود اما نه به عنوان محل اقامت ، بلکه برای قرار دادن ادارات دولتی ، مطالعات علمی و بخشی از مجموعه هنری رو به رشد آن زمان در نظر گرفته شده بود.

4. گالری آکادمی

معروف ترین اثر میکل آنژ ، دیوید ، در سراسر فلورانس کپی شده است ، اما در داخل این موزه هنر ، اصل آن را خواهید یافت البته این اثر تنها شاهکار هنری موجود در این مکان نیست و به طور کلی برای مشاهده برجسته ترین آثار هنرمندان قرن 13 تا 16 فلورانس ، باید به گالری های دیگر نیز سر بزنید .

5. سانتا کروچه

سانتا کروچه در پشت مصالح سنگ مرمر هندسی نمای معمولی توسکانی خود ، کلیسایی مملو از هنر و مقبره ای برای برخی از بزرگترین نامهای فلورانس است. در میان گنجینه های آن چندین نقطه ی عطف درباره هنر رنسانس وجود دارد. برای مثال مسیح مصلوب شده دوناتلو یکی از بهترین نمونه های اومانیسم رنسانس فلورانس محسوب می شود اما مشهورترین آن صلیب باشکوه سیمابو است ، یکی از اولین کسانی که از سبک های بیزانسی سفت و سخت به رنسانس طبیعت گرایانه رفت و بر بزرگترین هنرمندان بعدی تأثیر گذاشت. در شبستان نیز شما، مقبره های میکل آنژ ، گالیله ، گیبرتی ، آهنگساز گیوآچینو روسینی ، حتی ماکیاولی را خواهید یافت.

6. پونته وکیو

Ponte Vecchio ممکن است مشهورترین نماد فلورانس باشد ، و طاق های زیبا آن که در انبوهی از مغازه ها قرار دارد ، بی شک یکی از زیباترین صحنه های شهر است. این پل به طور سنتی محل مغازه های طلافروشان با استعداد فلورانس بوده است و قدم زدن روی آن هنوز مجموعه ای خیره کننده از جواهرات زیبا را نشان می دهد. اما بیشتر گردشگران متوجه نیستند که مجموعه ای دیگر از گنجینه ها بالای سرشان پنهان شده است. البته هدف پل ارتباط دو طرف آرنو بود و مدیچی ها باید مرتباً بین دفاتر خود در Palazzo Vecchio و آپارتمان های خود در کاخ Pitti از آنجاعبور می کردند. بنابراین آنها معمار واساری را مأمور ساختن گذرگاهی کردند که رسماً (گذرگاه شاهزاده) نامیده می شد ، اما اکنون بیشتر به نام Corridoio Vasariano ، کریدور Vasari شناخته می شود.

در انتهای این مطلب در صورتی که متقاضی مهاجرت به ایتالیا از راه هایی همچون دریافت ویزای تحصیلی ایتالیا، کاری و ... هستید می توانید برای انتخاب بهترین و مطمئنترین راه و اطلاع از هزینه های مهاجرت به این کشور با شماره های موسسه بین المللی راد تماس گرفته و از مشاوره رایگان تلفنی بهره مند شوید .