شرایط اقتصادی اتریش

یکی از انواع راه های مهاجرت به هر کشوری اخذ ویزای کاری می باشد چرا که بسیاری از افراد با داشتن رزومه های کاری قوی و یافتن یک فرصت شغلی مناسب می تواند راهی برای ورود و مهاجرت داشته باشند. اما اگر به دنبال اخذ ویزای کاری هستید بایستی از شرایط اقتصادی کشور انتخابی اطلاعات کاملی داشته باشید چرا که شرایط اقتصادی مناسب می تواند تضمینی برای یافتن شغل و کسب درآمد باشد. از این رو در این مطلب در چند بخش به توضیح درباره اقتصاد اتریش، تولید و ساخت در اتریش، امور مالی و خدمات ارائه شده توسط این کشور به مردم می پردازیم.

اقتصاد اتریش

دولت اتریش از سال‌های پس از جنگ جهانی دوم تا اواخر قرن بیستم نقش مهمی در اقتصاد داشت. در سال‌های 1946 و 1947 پارلمان اتریش قانونی را تصویب کرد که بیش از 70 شرکت در صنایع و خدمات ضروری، از جمله سه بانک تجاری بزرگ، صنایع سنگین مانند نفت و پالایش نفت، زغال‌سنگ، معدن، آهن و فولاد، آهن و محصولات فولادی را ملی کرد. سازماندهی مجدد بعدی تعداد شرکت های ملی شده را به 19 شرکت کاهش داد و حقوق مالکیت با اختیارات مدیریت و نظارت محدود را به یک شرکت هلدینگ متعلق به جمهوری اتریش، واگذار کرد. در طول دهه 1990، به ویژه پس از پیوستن اتریش به اتحادیه اروپا در سال 1995، بسیاری از شرکت‌ها به طور جزئی یا کامل خصوصی شدند که نقش مستقیم دولت را در اقتصاد اتریش کاهش داد. دولت به کنترل، برخی شرکت ها و شرکت های خدمات شهری ادامه داد. اقتصاد اتریش ممکن است تا حدودی در آزادسازی و خصوصی‌سازی کند بوده باشد، اما در اوایل قرن بیست و یکم از یک اقتصاد مبتنی بر صنعت و کشاورزی به اقتصادی که بخش خدمات تقریباً دو سوم تولید ناخالص داخلی GDP را تشکیل می‌دهد، تبدیل شد. اگرچه اتریش بدترین رکود خود را از زمان جنگ جهانی دوم به دلیل بحران بدهی منطقه یورو متحمل شد، اما این طوفان مالی را به خوبی پشت سر گذاشت. تا سال 2010 اقتصاد به دلیل تقاضای داخلی قوی، نرخ پایین بیکاری و تداوم سلامت اقتصادی به ثبات رسیده بود.

ساخت و تولید

بخش تولید اتریش بخش قابل توجهی از تولید ناخالص داخلی را تشکیل می دهد. همچنین یکی از مولدهای اصلی ارز کشور از طریق صادرات است که عامل مهمی در اقتصاد یک کشور کوچک است. تولید اتریش بر محصولات تخصصی با کیفیت بالا، عمدتاً در صنایع سنتی تمرکز دارد. اگرچه تولید فناوری پیشرفته در کشور کند بود، اما در آغاز قرن بیست و یکم تعدادی از شرکت ها از طریق توسعه فناوری پیشرفته شروع به موفقیت کردند. تولید آهن و فولاد از دیرباز صنعت پیشرو بوده است. بخش قابل توجهی از صنعت آهن و فولاد اتریش به ساخت و ساز در خارج از کشور اختصاص دارد. شرکت های آهن و فولاد، کارخانه ها و تاسیسات را با تمام مشخصات در هر مرحله از ساخت و ساز و تجهیز در اروپا، آمریکای شمالی و جاهای دیگر ارائه می دهند. شرکت‌های اتریشی که به تنهایی یا در کنسرسیوم با شرکت‌های کشورهای دیگر کار می‌کنند، معمولاً نیروگاه‌های برق آبی یا حرارتی، کارخانه‌های شیمیایی، کارخانه‌های فولادی و ... را تولید می کنند. سایر محصولات تولیدی مهم عبارتند از آلومینیوم، ماشین آلات صنعتی، وسایل نقلیه موتوری و قطعات، مواد شیمیایی، کالاها و قطعات الکترونیکی، منسوجات، و کالاهای مصرفی مانند مواد غذایی، شیشه و چینی، و محصولات دست ساز بسیار ارزشمند. به طور کلی، بخش تولید اتریش عمدتاً متشکل از شرکت‌های کوچک و متوسط است، اگرچه تعداد کمی از شرکت‌های بزرگ کالاهایی مانند سیمان، کاغذ و ..را تولید می‌کنند. در اوایل قرن بیست و یکم، اکثر شرکت‌های تولیدی متعلق به اتریش بودند، یا به صورت خصوصی یا تحت کنترل دولت بودند. با این حال، تعداد قابل توجهی از شرکت های آلمانی، هلندی، سوئیسی، و سایر شرکت های خارجی در اتریش تاسیسات تولیدی دارند.

امور مالی اتریش

سیاست پولی توسط بانک مرکزی اروپا تعیین می شود و توسط بانک ملی اتریش، که در سال 1922 تأسیس شد، اجرا می شود. اتریش جزو اولین گروه از کشورهایی بود که در سال 1999 واحد پول اتحادیه اروپا، یورو را پذیرفت. خدمات مالی توسط طیف گسترده ای از موسسات، از جمله بانک های بزرگ ملی و خارجی، بانک پس انداز اداره پست اتریش، بانک های پس انداز محلی کوچکتر، و تعاونی های اعتبار تجاری و اعتبار کشاورزی انجام می شود. بورس اوراق بهادار وین که در سال 1771 توسط امپراطور ماریا ترزا تأسیس شد، یکی از قدیمی ترین موسسات در اروپا است. سهام شرکت های اتریشی و خارجی در آنجا معامله می شود. هزاران شرکت اتریشی، عمدتاً کوچک و متوسط، از اواسط دهه 1990 در پروژه های سرمایه گذاری در این کشورها مشارکت داشته اند. نمونه های قابل توجهی از سرمایه گذاری های اتریشی در کشورهای اروپای شرقی شامل شبکه گسترده ای از پمپ بنزین های OMV و دفاتر شعب متعدد بانک اتریش مشاهده می شود. زمانی که اقتصاد اروپا در سال 2009 به شدت کاهش یافت، این سرمایه‌گذاری‌ها به یک بدهی تبدیل شد، زیرا بانک‌های اتریشی خود را به‌طور خطرناکی در معرض اقتصادهای رو به رکود در اروپای مرکزی و شرقی دیدند. در پایان آن سال، اکثر مؤسسات مالی بزرگ کشور درجاتی از کمک های مالی را از دولت دریافت کرده بودند و تعدادی از بانک ها به طور کامل ملی شده بودند. شرکای اصلی تجاری اتریش کشورهای عضو اتحادیه اروپا، ایالات متحده، چین و سوئیس هستند. صادرات مهم شامل ماشین آلات، وسایل نقلیه، مواد شیمیایی و آهن و فولاد است.

خدمات

در آغاز قرن بیست و یکم، بخش خدمات تقریباً دو سوم نیروی کار اتریش را استخدام می کرد و بخش عمده ای از تولید ناخالص داخلی این کشور را تشکیل می داد. با این حال، این نباید به عنوان نشانه‌ای از نوسازی سریع اقتصادی یا توسعه سریع صنایع خدماتی با فناوری بالا تفسیر شود. خدمات، بیش از هر بخش دیگری از اقتصاد اتریش، آشکارا تحت تسلط دولت بود. خدمات عمومی به ویژه در ارتباط با مفهوم به اصطلاح "سرمایه داری کنترل شده" در سال های پس از جنگ جهانی دوم گسترش یافت، به موجب آن دولت رفاه اجتماعی، از طریق ملی کردن شرکت ها، ایجاد مشاغل بیشتر، به ویژه مشاغل محافظت شده را هدف قرار داد. بخش دولتی همچنین به خدماتی که زمانی خصوصی انجام می شد دست یافت: بانک و بیمه، تدریس در تمام سطوح؛ موسسات فرهنگی مانند تئاتر، ارکستر سمفونیک و اپرا؛ حمل و نقل و ارتباطات؛ سیستم مراقبت های بهداشتی عمومی، از جمله بیمارستان ها، کلینیک ها و اکثر خانه های سالمندان. در مجموع، اقلیتی از مشاغل خدماتی در بخش خصوصی هستند، در حالی که دولت در همه سطوح (محلی، ایالتی و فدرال) هنوز اکثریت بخش ها را کنترل می کند. گردشگری مهمترین دارایی نامرئی اتریش است. با چشم انداز زیبا، روستاها، شهرها و صنعت هتلداری و پذیرایی بسیار توسعه یافته آن؛ امکانات معروف آن برای اسکی و سایر ورزش های فضای باز، چشمه های معدنی و استراحتگاه های آن؛ و موسسات فرهنگی و به طور کلی اتریش برای خارجی‌ها یک مقصد گردشگری عالی است.

برای دریافت اطلاعات تکمیلی می توانید با شماره های موسسه بین المللی راد تماس گرفته و از مشاوره رایگان تلفنی بهره مند شوید.